"40-ჯერ მაინც გადავურჩი სიკვდილს" - საუკუნის მევიოლინეს რისკიანი ცხოვრება და გზა დიდ ტრიუმფამდე
ქართველი მევიოლინე, დირიჟორი, საქართველოს სახალხო არტისტი თანამედროვეობის ერთ-ერთი თვალსაჩინო მუსიკოსი ლიანა ისაკაძე 77 წლის ასაკში გარდაიცვალა.
3 წლის ლიანა ისაკაძე ვუნდერკინდად აღიარეს. ის მსოფლიოს ყველა გამოცემაშია შეყვანილი, სადაც საუკუნის საუკეთესო მევიოლინეების შემოქმედება განიხილება. მუსიკოსის საინტერესოდ და ნაყოფიერად განვლილი შემოქმედებითი გზის შესახებ სხვადასხვა დროს არაერთხელ გამოცემასთან უსაუბრია.გთავაზობთ მისი ამა თუ იმ ინტერვიუდან ეპიზოდებს, რაც ლიანა ისაკაძის განვლილ გზას გაგვახსენებს.
"მუსიკა არის ჩემი ცხოვრება და მუსიკა არის ღმერთი. თუ ვინმეს აქვს ამის ნიჭი, ეს არის ღმერთის მოცემული და მადლობა ღმერთს, რომ მგონი, ეს ნიჭი მეც მაქვს... ბავშვობიდან ვუნდერკინდს მეძახდნენ, მაგრამ მე არ მეგონა ჩემი თავი ვუნდერკინდი. ერთადერთი, რაზეც ვოცნებობდი, გამემართლებინა ხალხის მიერ მონიჭებული ეს წოდება და ჩემი დაკვრით მათთვის სიამოვნება მიმენიჭებინა... საერთოდ, როცა მაქებენ, სადაც არ უნდა ვიყო, მე ხომ მთელ მსოფლიოში ვუკრავ, მგონია, რომ აჭარბებენ... უბედნიერესი ადამიანი ვარ, რომ ქართველ ხალხს ასე ვუყვარვარ, მადლიერება მინდა, გამოვუხატო მათ ამისთვის. ჩემ მიმართ დიდ სიყვარულს იჩენენ. ამ დროს მარტო ტირილი შემიძლია და მეტი არაფერი,“ - აღნიშნავდა ხოლმე ლიანა ისაკაძე.
10 წლის ასაკში საზოგადოებისთვის უკვე ცნობილი იყო. იმ დროს ბაქოში საბავშვო კონკურსზე გაემგზავრა და გაიმარჯვა.14 წლისა მეორედ გაუშვეს საკავშირო კონკურსზე, სადაც დავით ოისტრახი ჟიურის თავმჯდომარე იყო. ოისტრახმა თქვა, - ეს გოგონა უნდა წამოვიყვანოთ მოსკოვის კონსერვატორიაში. არადა, საქართველოში, მუსიკალურ სკოლაში, კიდევ ერთი წელი უნდა ესწავლა. ერთი წლით ადრე მოუწია მუსიკალური სკოლის დამთავრება და მოსკოვში გადასვლა. დედაც თან გაჰყვა...
"მასწავლებლის, ლეო შიუკაშვილის პატიოსნება ის იყო, რომ ჩემს მოსკოვში წაყვანას არ შეეწინააღმდეგა, არ თქვა, ეს ბავშვი ჩემი გაზრდილია და სად მიგყავთ? მან ნება დართო,“ - იხსენებდა მუსიკოსი.
სანამ მოსკოვში წავიდოდა, თბილისში, ვინც კი ცნობილი მუსიკოსი ჩამოდიოდა, პატარა ლიანას შესრულებას ასმენინებდნენ. ვან კლიბერნმა რომ მოუსმინა და მისი შესრულებით აღფრთოვანდა.
"მუხლებზე დამისვა, ჩამიხუტა, დამიწერა ბევრი ავტოგრაფი. ასე რომ, ბავშვობიდან უკვე განსაზღვრული იყო, რომ მუსიკოსი ვიქნებოდი... ისიც სასწაული იყო, რომ 3 წლის ასაკში უკვე მუსიკას ვწერდი: როიალთან მივიდოდი და მელოდიას ვქმნიდი. არავის უსწავლებია, მივიდოდი და ვუკრავდი. ჩემი ძმა, ელდარი, ვიოლინოს რომ უკრავდა, მისი მეცადინეობის მოსმენა მიყვარდა, მაგრამ უფლება არ მქონდა, იქვე ვმჯდარიყავი. ამიტომ როიალის ქვეშ შევძვრებოდი და ასე ვუსმენდი,“ - ჰყვება ქალბატონი ლიანა ინტერვიუში, რომელმაც დედის მონაყოლიდან იცოდა, რომ დაბადებიდან პირველი სიტყვა "დედა" კი არა, ნამღერი იყო... შვიდი წლის რომ გახდა, მშობლებმა მისი მუსიკალურ სკოლაში შეეყვანა გადაწყვიტეს, რადგან როიალზე დაკვრა თავისით ისწავლა. იხილეთ სრულად