"ჩემი ახალი საქმიანობა გამომუშავებაზეა... არ ვზივარ ოფისში და დიდი სამუშაო სივრცე მაქვს" - რას საქმიანობს ზურიუს ბალანჩივაძემ "იმედიდან" წასვლის შემდეგ?
ცოტა ხნის წინ ჟურნალისტმა და ტელეწამყვანმა ზურა, ზურიუს ბალანჩივაძემ ტელეკომპანია "იმედი"დატოვა. ამ თემაზე მას მედიასთან არ უსაუბრია. რას საქმიანობს ახლა, ტელევიზიიდან წამოსვლის შემდეგ რა შეიცვალა მის ცხოვრებაში და ენატრება თუ არა მისი პროფესია, ამაზე AMBEBI.GE-ს ვრცლად ესაუბრა.
"ჩემი დღევანდელი საქმიანობა არის ექსკურსიამძღოლობა, ანუ გიდობა, ასევე კონტენტის შექმნა ინტერნეტსივრცეში. ამასთან, თბილისში არსებული ისტორიული ადგილების, უბნების, შენობების შესახებ ინფორმაციის მოპოვება და საზოგადოების ინფორმირება. ამ ყველაფერს სხვადასხვა დამკვეთს ვთავაზობ... ჩემი საქმიანობა ძირითადად თბილისისა და ტურიზმის გარშემო ტრიალებს" - ამბობს ზურიუსი.
- პროფესიით ჟურნალისტის ცხოვრებაში გიდობა, როგორ მოვიდა?
- 2016 წელს ჩემმა მეგობარმა, ლევან გიორგაძემ თავისთან გიდობა შემომთავაზა. მაშინ ჩემთვისაც და ზოგადად ქართული ტურიზმისთვისაც ახალი ხილი იყო თბილისში საფეხმავლო ტურები. ეს არის ტურები მოჭრილი ანაზღაურების გარეშე, რომელსაც ჰქვია Tbilisi Free Walking Tours. ეს აპრობირებული მეთოდია აშშ-ში, კანადაში, ავსტრალიაში, ევროპის ქვეყნებში. შესაბამისად ყველაზე მეტი დაინტერესებული ადამიანი ამ ქვეყნებიდან გვყავს... არაფიქსირებული ფასის მქონე ტურები ისეთი სპეციფიკაა, სადაც გიდს კონკრეტულ თანხას არ უხდიან, - ტურისტს რამდენიც მოეპოვება, იმდენს ტოვებს. როცა გიდმა არ იცის, ტურიდან რამდენი დარჩება, უფრო მოწადინებულია, ტურისტს მეტად მოაწონოს თავი, მთელი თავისი რესურსი ჩართოს და ტური უფრო დინამიკური გახადოს.
- ამ საქმეში შენთვის მთავარი რა არის?
- პირველი ის, რომ ეს პროფესია, თავისი სპეციფიკიდან გამომდინარე, არ მაძლევს მოდუნების საშუალებას, სულ ტონუსში ვარ, რადგან საქმიანობა გამომუშავებაზეა. მეორე ისაა, რომ თავისთავად ძალიან საინტერესო სპეციფიკაა, რადგან არ ვზივარ ოფისში და დიდი სამუშაო სივრცე მაქვს. მესამე, რაც ჩემთვის ასევე მთავარია, მრავალფეროვნება და ხალხია. კომუნიკაცია ტურისტებთან ძირითადად ინგლისურად, ქართულად და გამონაკლის შემთხვევებში - რუსულად მიწევს. რუსულენოვანი ტურები იმ რუსებისთვისაა, რომლებიც წლებია, საზღვარგარეთ ცხოვრობენ და აქვთ ანტიპუტინური განწყობა, ან ის უკრაინელები, ვინც ინგლისური არ იციან. ამ ადამიანებმა სპეციფიკური გამოცდა უნდა გაიარონ, რომ მათ რუსულად ტური ჩავუტარო.
- ეს საქმე დღეს რა არის შენთვის?
- ყველაზე დიდი საშუალება, საზოგადოებას ვუთხრა სიმართლე. აქ საუბარი მაქვს ქართულ საზოგადოებაზეც, რადგან ვცხოვრობთ ბევრი მითისა და ზღაპრის გარემოცვაში. ეს თავისთავად ცუდი არ არის, რადგან საზღვარგარეთ ტურზე ათასი საინტერესო ლეგენდა მომისმენია, მაგრამ საქართველოში ლეგენდების რეალობისგან გამიჯვნა არ შეგვიძლია. ქართულ ტურებს უფრო იმიტომ ვატარებ, რომ უკეთეს საზოგადოებაში ვიცხოვროთ. მატერიალური დაინტერესება ქართულ ტურებთან დაკავშირებით ნაკლებად მაქვს. ეს ტურები იმისთვისაა, რომ ჩემნაირ ადამიანებს ამ ქვეყანაში დაედგომებოდეს.
- ქართულ საზოგადოებაში ამ ტურების მიმართ რამდენად არის?
- არის. ალბათ ამას გარკვეული დოზით ჩემი ფაქტორიც განსაზღვრავს. ცნობადობა ტელევიზიიდან, ტურებთან მუშაობით და სოციალურ ქსელებში აქტივობებისგან დამიგროვდა. "ტიკ-ტოკზე" 82.000 გამომწერი მყავს, „ინსტაგრამზე“ – 47.000, "ფეისბუქზეც" საკმაოდ. ამან იმაში დამარწმუნა, რომ შევძელი, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი დამერწმუნებინა, რომ თბილისი იმაზე მეტად ამოუცნობია, ვიდრე ადგილობრივს, ე.წ. კარენოი თბილისელს ჰგონია.
- და როგორია შენი თვალით დანახული თბილისი?
- ქუთაისში დავიბადე. როდესაც აქ ჩამოვედი, თბილისი დიდი, უზარმაზარი იყო, მეშინოდა, არ გადავეყლაპე. თან იმ დროს ჩამოვედი, რომ ალა-ალაგ კრიმინალური კუდები კიდევ იყო შემორჩენილი, ბევრი საშიში რამ ხდებოდა... თბილისის გაცნობა ყველა შრით დავიწყე. ჩემთვის ერეკლეს დროინდელი თბილისი, ილია ჭავჭავაძის დროინდელი, გორგასლის დროინდელიც, ერთნაირად საინტერესო და სასურველია. მიჯაჭვულობა კონკრეტულ მონაკვეთთან არ მაქვს. ჩემი ბავშვობის წლები და თბილი მოგონებები თბილისს არ უკავშირდება, რადგან ეგ პერიოდი აქ არ გამივლია. თბილისის გაცნობა უფრო სტუდენტობიდან დავიწყე. ქალაქში ჩემი გამორჩეული ადგილები მაქვს, მაგალითად, მარცხენა სანაპირო ჩემთვის მეტად საინტერესოა, რადგან კონკრეტულ მოგონებებს უკავშირდება და ცხოვრებისეულ გამოწვევებს, მაგრამ ეს 0,1%-ია, დანარჩენი ყველა შრე ერთნაირად მიყვარს.იხილეთ სრულად
ლალი ფაცია