მუ­სი­კო­სია, მისი ცხოვ­რე­ბის მთა­ვა­რი არსი მუ­სი­კაა. არის პი­ა­ნის­ტი და პე­და­გო­გი, ამას­თან, თბი­ლი­სის კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ის ასო­ცი­რე­ბუ­ლი პრო­ფე­სო­რი. ამ­ბობს, რომ პე­და­გო­გი­ურ მოღ­ვა­წე­ო­ბას მის ცხოვ­რე­ბა­ში, პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი უკა­ვია და სტუ­დენ­ტებ­თან მუ­შა­ო­ბა უდი­დეს სი­ა­მოვ­ნე­ბას ანი­ჭებს.

"თუ ვინ­მე მკი­თხავს, ვინ ვარ, ვარ ფორ­ტე­პი­ა­ნოს პე­და­გო­გი" - აღ­ნიშ­ნავს AMBEBI.GE-სთან სა­უ­ბარ­ში ნინო ჟვა­ნია, ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ჩვენ­ში მიმ­დი­ნა­რე უწყვე­ტი პრო­ტეს­ტის აქ­ტი­უ­რი მო­ნა­წი­ლეა.

- ქალ­ბა­ტო­ნო ნინო, 28 ნო­ემ­ბრის შემ­დეგ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, მთე­ლი ზამ­თა­რი ქუ­ჩა­ში - აქ­ცი­ა­ზე გა­ა­ტა­რეთ... რო­გორ აფა­სებთ ამ პე­რი­ოდს?

- 28 ნო­ემ­ბე­რი არ იყო ჩემ­თვის ქუ­ჩა­ში გას­ვლის თა­რი­ღი. დიდი ხა­ნია ქუ­ჩა­ში ვდგა­ვართ, ბევ­რი რამ გა­ვაპ­რო­ტეს­ტეთ - გავ­რი­ლო­ვის ფაქ­ტი, „რუ­სუ­ლი კა­ნო­ნის“ შე­მო­ღე­ბა ერთხელ, მე­ო­რედ. ასე­ვე ქუ­ჩა­ში ვდგა­ვარ გა­სუ­ლი წლის 27 ოქ­ტომ­ბრი­დან... მარ­ნე­ულ­ში არ­ჩევ­ნებ­ზე დამ­კვირ­ვე­ბე­ლი ვი­ყა­ვი და აღ­მაშ­ფო­თა იქ მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სებ­მა, სა­კუ­თა­რი თვა­ლით ვნა­ხე, რას ნიშ­ნავ­და არ­ჩევ­ნე­ბის გა­ყალ­ბე­ბა. სახ­ლში დაბ­რუ­ნე­ბულ­მა ვე­რაფ­რით მი­ვი­ღე შე­დე­გი, რო­მე­ლიც „ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ“ გა­მო­ა­ცხა­და და გა­ვერ­თი­ან­დით ინი­ცი­ა­ტი­ვა­ში „დამ­კვირ­ვებ­ლე­ბი“. დღეს თუ მკი­თხავთ, ვინ ვარ? გარ­და იმი­სა, რომ მუ­სი­კო­სი ვარ, ვთვლი, რომ ვარ დამ­კვირ­ვე­ბე­ლი, ამ ინი­ცი­ა­ტი­ვის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი.

გა­ვერ­თი­ან­დით მსგავ­სი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბის ადა­მი­ა­ნე­ბი, იმის­თვის ვიბ­რძვით, რომ ამ უსა­მარ­თლო­ბას შე­ვე­წი­ნა­აღ­მდე­გოთ. ჩვენ წაგ­ვარ­თვეს არ­ჩე­ვა­ნი! ცოტა გუ­ლის წყვე­ტა მქონ­და, რად­გან არ­ჩევ­ნე­ბის მერე ქუ­ჩა­ში ვერ ვხე­დავ­დი, იმ­დენ ადა­მი­ანს, რამ­დე­ნიც უნდა მდგა­რი­ყო, ეს უსა­მარ­თლო­ბა რომ გა­ეპ­რო­ტეს­ტე­ბი­ნა. 28 ნო­ემ­ბერს ირაკ­ლი კო­ბა­ხი­ძემ გა­ა­კე­თა ყვე­ლას­თვის ცნო­ბი­ლი გან­ცხა­დე­ბა, რაც ერ­თგვა­რი ტრი­გე­რი აღ­მოჩ­ნდა. გა­მოწ­ვე­ვა იმის­თვის, რომ ადა­მი­ა­ნებს თა­ვი­დან შე­ეგ­რძნოთ ეს უსა­მარ­თლო­ბა, რო­მე­ლიც ქვე­ყა­ნა­ში ტრი­ა­ლებს. ქუ­ჩა­ში გა­მო­ვიდ­ნენ და მას მერე იქ დგა­ნან. უწყვეტ­მა პრო­ტეს­ტმა რამ­დე­ნი­მე თვეს გა­უძ­ლო და კვლა­ვაც გრძელ­დე­ბა. ყო­ველ­დღე ვხე­დავთ, რო­გორ იც­ვლე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა. ვხე­დავთ, რო­გორ აჯა­რი­მე­ბენ ადა­მი­ა­ნებს... პრო­ტეს­ტი ჩვე­ნი კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი უფ­ლე­ბაა და ამ უფ­ლე­ბას გვარ­თმე­ვენ.

- ამ უწყვეტ­მა პრო­ტეს­ტმა, აქ­ცი­ამ სხვა­დას­ხვა ფაზა გა­ი­ა­რა... პირ­ვე­ლი ორი კვი­რა უმ­ძი­მე­სი იყო... რო­გო­რი იყო თქვე­ნი, რო­გორც ხე­ლო­ვა­ნის, მუ­სი­კო­სის ემო­ცი­ე­ბი?

- ჩემი ემო­ცი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა სხვა­დას­ხვა ეტაპ­ზე იც­ვლე­ბო­და. თვი­დან მქონ­და სა­ში­ნე­ლი რის­ხვა. ვხე­დავ­დი, რო­გორ სცემ­დნენ ადა­მი­ა­ნებს. ეს რის­ხვა ბო­ლომ­დე გა­მომ­ყვა, დღე­საც ძა­ლი­ან გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი ვარ, რად­გან სა­ქარ­თვე­ლო­ში 50-ზე მეტი ადა­მი­ა­ნი სინ­დი­სის პა­ტი­მა­რი გვყავს. შე­უძ­ლე­ბე­ლია ამ ბრაზ­მა გა­ი­ა­როს. ამ ყვე­ლა­ფერს ეფი­ნე­ბა სევ­და, თა­ნაგ­რძნო­ბა. გარ­კვე­უ­ლი სარ­კაზ­მიც მე­უფ­ლე­ბა ხოლ­მე, რო­დე­საც იღე­ბენ აბ­სურ­დულ კა­ნო­ნებს, რომ­ლე­ბიც უფრო ნონ­სენს უახ­ლოვ­დე­ბა. მაქვს დიდი სი­ხა­რუ­ლის გან­ცდა, რო­დე­საც ვდგა­ვარ ქუ­ჩა­ში და ჩემ ირ­გვლივ ბევ­რი თა­ნა­მო­აზ­რეა, სი­ხა­რუ­ლი მე­უფ­ლე­ბა, რო­დე­საც ქუ­ჩა­ში ვდგა­ვარ და ვუკ­რავ დოლს და ხან წინ მი­ვუ­ძღვე­ბი ხალ­ხის საკ­მა­ოდ დიდი მა­სას, ან ხალ­ხში ვარ ჩა­მა­ლუ­ლი. ვხე­დავ, რამ­ხე­ლა სი­ხა­რუ­ლი მო­აქვს ამ მუ­სი­კას. სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რი ემო­ცია ერ­თმა­ნეთს ერე­ვა. ყვე­ლა­ფე­რი ერ­თად კი ქმნის მუხტს, რაც ამ­დე­ნი დღეა, ქუ­ჩა­ში დგო­მას მაძ­ლე­ბი­ნებს. საკ­მა­ოდ ცივი ზამ­თა­რი იყო, მაგ­რამ მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მხო­ლოდ რამ­დენ­ჯერ­მე არ გა­ვე­დი, რად­გან ძა­ლი­ან გავ­ცივ­დი. კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ა­ში გაკ­ვე­თი­ლე­ბი რომ დამ­თავ­რდე­ბა, მერე ვცდი­ლობ, რუს­თა­ველ­ზე აქ­ცი­ა­ზე გა­ვი­დე და იქ რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თი გა­ვა­ტა­რო.

- დოლი ახ­სე­ნეთ, არა­და, პი­ა­ნის­ტის­თვის თით­ქოს ეს ინ­სტრუ­მენ­ტი უჩ­ვე­უ­ლოა...

- დო­ლის ხელ­ში აღე­ბა ისევ და ისევ "დამ­კვირ­ვებ­ლებს" უკავ­შირ­დე­ბა. რო­დე­საც ინი­ცი­ა­ტი­ვად ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დით, ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი, რაც ჩვენ­მა ლი­დერ­მა, ტატო ქელ­ბა­ქი­ან­მა გა­ა­კე­თა, იყო ის, რომ 2 დრა­მი და ერთი დოლი შე­ი­ძი­ნა. კი გა­მიკ­ვირ­და, რად უნდა-მეთ­ქი?! დე­მონ­სტრა­ცი­ებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბი­სას დიდი მუხ­ტი შე­მო­აქ­ვსო... პირ­ვე­ლად ეს დო­ლე­ბი „გი­ორ­გი ან­წუ­ხე­ლი­ძის მარ­შზე“ გა­მო­ვი­ყე­ნეთ. მა­შინ დოლი ხელ­ში პირ­ვე­ლად და­ვი­ჭი­რე. ჩემ გვერ­დით იდ­გნენ არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მუ­სი­კო­სე­ბი, ასე­ვე „დამ­კვირ­ვებ­ლე­ბი“, რომ­ლებ­საც რიტ­მის შეგ­რძნე­ბის ნიჭი ჰქონ­დათ. იქვე შე­და­რე­ბით სადა, მარ­ტი­ვი რიტ­მუ­ლი ფორ­მუ­ლა და­ვა­მუ­შა­ვეთ და „გმირ­თა მო­ედ­ნი­დან“ რუს­თა­ვე­ლის გამ­ზი­რამ­დე გა­ვე­მარ­თეთ.

გი­ორ­გი ან­წუ­ხე­ლი­ძის მი­მართ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სენ­ტი­მენ­ტე­ბი მაქვს, შემძრა მის­მა ის­ტო­რი­ამ. ცნო­ბი­ლია, რომ მისი სა­ზა­რე­ლი მკვლე­ლო­ბის ვი­დე­ო­გა­და­ღე­ბა მოხ­და. იმ­დე­ნად გან­ვიც­დი­დი და მტკი­ო­და, რომ ბო­ლომ­დე ვერც ერთხელ ვუ­ყუ­რე. მისი ტკი­ვი­ლის ბო­ლომ­დე გა­ზი­ა­რე­ბის ძალა არ მყოფ­ნი­და და ამის სულ მე­რი­დე­ბო­და... რო­დე­საც გა­დავ­წყვი­ტეთ „გი­ორ­გი ან­წუ­ხე­ლი­ძის მარშს“ შე­ვერ­თე­ბო­დით, ეს ვი­დეო ჩავ­რთე. ვუ­ყუ­რე და ამის შემ­დეგ მარ­შზე გა­ვე­დი. ხელ­ში დოლი და­ვი­ჭი­რე. სამ­ხედ­რო დო­ლე­ბი სამ­ხედ­რო მარ­შებ­თან ასო­ცი­ა­ცი­ას ქმნის... ჩა­ვი­ფიქ­რე, რომ გმირ­თა მო­ედ­ნი­დან რუს­თა­ვე­ლამ­დე ერთი წა­მით არ გავ­ჩერ­დე­ბო­დი. სხვა­თა შო­რის, ძა­ლი­ან გა­მი­ჭირ­და, რო­გორც გი­თხა­რით, მა­ნამ­დე მას­ზე არ და­მიკ­რავს, თან ამ ინ­სტრუ­მენ­ტით სი­ა­რუ­ლიც არ იყო მარ­ტი­ვი, მაგ­რამ მინ­დო­და, ამ გმი­რის­თვის პა­ტი­ვი მი­მე­გო და ასე­თი გზა ვი­პო­ვე. მოკ­ლედ, ბო­დი­ში ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რად მო­ვუ­ხა­დე. ამის მერე სხვა მარ­შებ­ზე უკვე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მუ­სი­კო­სე­ბი შე­მო­მი­ერ­თდნენ ... იხილეთ სრულად